Alledaagjes 15 sep 8, 2016
Ik ga samen met Zoon op stap! Kijken naar de training van Formule 1 op het circuit van Spa-Francorchamps. Nu was dat eigenlijk gepland als uitje van Zoon met Lief, maar de plicht riep harder dan het genoegen. Gelukkig is zijn moeder ook een snelheidsmaniak dus het was geen heel groot offer om als stand-in te fungeren. We kijken uit naar een coole dag!
Oma heeft beloofd om de dames te bewaken en Zoon en ik zetten koers naar het circuit. Na vier Belgische omleidingen hebben we de halve Ardennen bewonderd en sluiten we aan in de file die al een paar kilometer voor de afrit van het circuit begint. Want tienduizenden anderen hebben dezelfde plannen voor vandaag. Wanneer we de file hebben getrotseerd, begint een paar kilometers verderop pas het echte drama. Want wij mogen niet naar de parkeerplaats die op mijn kaartje staat van de ticketservice, maar we worden door een struise agente met ferme hand totaal de andere kant uit gedirigeerd. Ik zwengel nog voorzichtig een beleefde poging aan om toch volgens het kaartje te mogen rijden maar delf na één zeer vuile blik het onderspit. Dit moet een coole dag worden en dat gaat niet gebeuren wanneer ik mij met deze mevrouw ga aanmeten.
Ettelijke kilometers verderop mogen wij de auto in the middle of nowhere ergens in een wei zetten. En 10€ aftikken. We hobbelen maar achter de meute aan en komen drie kwartier later bij de hoofdingang. Maar daar blijkt dat we, samen met een hele kudde, onze tickets op een andere plek moeten ophalen. Uit het rappe Frans van de potige bewaker maak ik op dat dit punt aan de andere kant van het circuit ligt. Een mijnheer uit de kudde wordt deze mededeling, wellicht mede doordat het kwik inmiddels richting 35 graden is geklommen, teveel. Hij ontploft en gaat tekeer met als gevolg dat allerlei security-gorilla’s en zelfs militairen uit hun stand-by houding schieten. We sleuren hem mee, geven hem water en manen tot kalmte. Dit moet een coole dag worden en niet eentje waar we als oproerkraaiers met de Belgische ordehandhavers in conflict komen. Zoon blijft er laconiek onder. “Dan had ie maar VIP-kaarten moeten pakken, dan had ie zijn auto zo ongeveer naast de startlijn kunnen parkeren. Nu lopen we gewoon dat stukje even!”
Dat stukje blijkt ook weer zo’n drie kwartier. Formule 1-auto’s redden die afstand op tv in luttele seconden maar met de benenwagen, in tropische omstandigheden, gaat beduidend langzamer. We lijken op de Vlucht van Egypte. Voorop Zoon, dan een heel peloton van voornamelijk mannen met een Red Bull-shirt en dito pet en ik, getooid met mijn zonnehoed en met mijn tong op mijn schoenen, sluit de geledingen.
We vinden het ticketbureau en ook de juiste ingang en lopen weer een half uurtje naar het circuit. Daar aangekomen blijkt dat zo’n Formule 1-circus overwegend een speeltuin voor volwassen mannen is, die grofweg in twee categorieën onder te verdelen zijn. De eerste categorie loopt bierdrinkend langs de eettentjes, de race vindt wat meer op de achtergrond plaats. De tweede categorie heeft een camera met een enorme telelens en volgt de race minutieus, op zoek naar het perfecte plaatje. Nadat ik ook na flink afdingen een shirt met pet voor Zoon heb gescoord zoeken we een plekje in de schaduw. We hebben uitzicht op de pit en zien de teams aantreden, maar ook de koks van de VIP-suite en alles wat er verder maar bij hoort. Zoon kwebbelt honderduit. Dan klinkt er een enorm kabaal. De training start en de bolides vliegen voorbij en we herkennen teams, maar niet wie erin zit. En die ketels maken zo’n herrie, dat ik zelfs mijn geweten niet kan verstaan. Maar Zoon kijkt met glimmende ogen naar het hele spektakel en straalt helemaal wanneer ik hem vraag wat hij ervan vindt. “Echt een coole dag!”
Het was geen coole dag, maar een snikhete… Met kilometerslange wandelingen in juiste en in foutieve richtingen. En heel veel herrie van laagvliegende racemachines. Maar onze favoriet Max Verstappen reed tijdens de training de snelste tijd. Dat kwam natuurlijk door onze aanwezigheid. De rest van het weekend moet hij het weer alleen doen. Ik ben blij dat ik, na ook nog een fikse file op de terugweg, weer thuis ben. Volgend jaar gaan we weer. Maar dan nemen we wel VIP-kaarten en dan parkeren we onze auto in de pit.
